^{به یقین ، فلسفه خلقت دنیا عشق است}

^{انچه نقش است در این گنبد مینا ، عشق است}

^{اهرمن ، سیب ، هوس ، وسوسه ، غفلت ... بس کن}

^{علت معجزه ادم و حوا ، عشق است}

^{بیدلی گفت به من حضرت دل ایینه ست}

^{انچه نقش است در این اینه ، تنها عشق است}

^{در شب قدر که برتر ز هزاران ماه است}

^{حاجت اینه از حضرت یکتا ، عشق است}

^{انچه لبخند نشانده است به لبها ، مهر است}

^{انچه امید نهاده ست به دلها ، عشق است}

^{شکل یک راز قشنگ است ، تماشا دارد}

^{گل صد جلوه صحرای معما ، عشق است}

^{« از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر »}

^{بهترین زمزمه در گوش دل ما ، عشق است}

^{هر چه حسن است ، تعلق به جمالش دارد}

^{انچه دل می برد از عقل ، به مولا عشق است}

^{قصه  مولوی  و شمس اگر شیرین است}

^{علت انست که معشوقه انها ، عشق است}

^{راز شوریدگی فائز و باباطاهر}

^{علت  بیدلی  حافظ  و نیما ، عشق است}

^{نفس عشق شفا بخش دل مجنون است}

^{تسلیت گوی دل خسته لیلا ، عشق است}

^{روح  فرهاد ، گرفتار تب  شیرین است}

^{علت سوختن  وامق  و عذرا ، عشق است}

^{به گل سرخ قسم یوسف دل معصوم است}

^{ای ندامت نفسان ، درد  زلیخا عشق است}

^{باز هم حادثه سیب که می افتد سرخ}

^{جای شک نیست که تقدیر دل ما ، عشق است. . .}

نوشته شده در دوشنبه 90/5/31ساعت 10:24 عصر توسط معصومه نظرات ( ) |